<<   KANTOOR  PROJECTEN  PROGRAMMA  KUNSTENAARSINITIATIEVEN

column 1  column 2  column 3  column 4  column 5  COLUMN 6 (gecensureerd)  column 7
column 8  creatief?

COLUMN 6

(gecensureerd)


De rapen zijn gaar (voorpublicatie) door Marc Bijl


Ik XXXX die XXXX alsof mijn leven ervan af hing. XXXX wat een XXXX! En dat noemt zich nog kunstenares ook, wat een fakeXXXX. Nou, ja. Ik moest nu echt gaan rennen om de opening van een collega te gaan zien ook. Niet dat hij zulk interessant werk maakte, maar er komt zo'n XXXX van de krant. Echt zo'n 'contact' die je eigenlijk geen blik waardig gun maar je zult net zien dat die XXXX (ze kunnen met wat inspanning een paar woorden in een leuke volgorde achter elkaar zetten) je ooit de grond in gaan boren als je ze niet te woord sta. Het is toch allemaal 1 XXXX bende, laten we wel wezen.
"Mag ik mee?" vroeg ze terwijl ze de XXXX uit haar oren XXXX. XXXX, kom ik straks met zo'n blije trien binnen. Wat moeten de succesvolle kunstenaars wel niet van me denken? Wat een afgang! "Tuurlijk", antwoordde ik beleefd. Het is ook jou Stadhuis.

Als mijn kunstenaarschap op deze wijze doorzet heb ik straks een XXXXziekte en alleen maar van deze 13-steden-12-exposities blamages. U vraagt wij draaien; IS EVERYBODY HAPPY? Het is stil op de boerderie.....

Triomfantelijk liep ik de majesteuze zaal binnen van het Rotterdamse stadhuis. Ik zei tegen dingetje dat ze even een euro in de parkeermeter moest gooien zodat ik 'single' binnenkwam. We waren op de fiets gekomen maar dat maakt haar niet aan het twijfelen. Hello everybody! Het was akelig stil.....
Mijn stem galmde in de zaal.
"Kan ik u helpen?" Er hijgde een bode in mijn oor die zijn vraag afronde met een XXXX lachje. Ik aarzelde geen seconde en mepte hem tegen de vloer. Ik sloeg al zijn tanden uit zijn XXXX en zei tegen zijn collega dat nog 1 stap dichterbij betekende dat mijn fietspomp vanmiddag in zijn XXXX logeert. Wat denken ze hier wel? Ik kom hier echt niet voor mijn lol. Alle goede bedoelingen ten spijt; kunst is een decorstuk, een rekwisiet, een tijdelijke omweg. Dingetje was niet eens verbaasd over wat er gebeurde en zat al gauw aan de rode wijn.
Mijn goede vriend was nog bezig de laatste hand te leggen aan zijn installatie. Ik kon mijn ogen niet geloven, wat een zouteloos gefröbel op de vierkante meter! Dat hij daar al maanden mee bezig is! "Hoe vindt je het ?" vroeg hij vol trots.
"Goh, dat je dit allemaal in dit tijdsbestek voor elkaar heb gekregen, knap hoor. Waar gaat het over?"
"Het gaat over deze XXXXwelvaart".
Ik was enigszins verbaasd.
"Het thema spreekt me wel aan, de uitwerking vindt ik wat minder maar dat wist je al."
Ik was eerlijk, voor het eerst vandaag. Het werd drukker met dezelfde mensen die je nooit verwacht, of met onbekende mensen die je hoopte te ontmoeten. Het komt op het zelfde neer, ik sprak niemand...

voorpublicatie van het eerste hoofdstuk uit de roman "De rapen zijn gaar" van Marc Bijl marcbijl@kunstmarct.com